สภาวะ “แกะดำ”
หลายคนคงเคยได้ยินสำนวนสุภาษิตไทยคำว่า ‘‘แกะดำ’’ ซึ่งมันใช้ได้หลากหลายสถานการณ์ แต่คำว่าแกะดำในที่นี้คือ แกะดำในการทำงาน
ยังไงน่ะเหรอ?
ผมเป็นหนึ่งคนที่จบมาเเล้วทำงานไม่ตรงสายงาน ซึ่งในปัจจุบันก็มีคนแบบผมเยอะมาก คุณอาจจะคิดว่ามันไม่เห็นเป็นอะไร หรือแปลกตรงไหน แต่ผมกลับมองว่ามันเหมือนปาฏิหาริย์ เพราะงานที่ผมอยากจะทำ ตัวผมเองแทบจะไม่มีความรู้ด้านนั้นเลย เมื่อทำงานไม่ตรงสายงานก็จะมีความรู้สึกกดดันที่มากเป็นพิเศษ มากขนาดที่ตัวผมเองรู้สึก ‘‘ด้อยค่า ไร้ความสามารถ รู้สึกเหมือนเป็นตัวถ่วงของสมาชิกในทีม หรือเพื่อนร่วมงาน” แถมรอบตัวผมก็รายล้อมไปด้วยคนเก่ง มีความสามารถ เมื่อหันกลับมามองที่ตัวผม โอ้วววว้าวว…มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน ตอนนั้นมองตัวผมเป็น ‘‘แกะดำ’’ และสมาชิกในทีมหรือเพื่อนร่วมงานเป็น ‘‘แกะขาว’’ ในหัวมีความคิดเพียงอย่างเดียวเลยว่า ฉันต้องทำ ทำอะไรสักอย่างเเล้ว 🎶
เป้าหมาย 🎯
เมื่อ ‘‘แกะดำ’’ อยากจะเป็น ‘‘แกะขาว’’ ผมเริ่มตั้งเป้าหมายที่จะ พัฒนาสกิล ความสามารถ ให้อยู่ระดับเดียวกันกับสมาชิกในทีม ซึ่งมันต้องใช้ ความพยายาม ความอดทน และพลังแห่งการเรียนรู้ เพื่อที่จะตามให้ทัน เวลาผ่านไป… สักพักนึงตัวผมพัฒนาขึ้นจริงๆๆๆ แต่เป้าหมายที่ผมตั้งไว้มันกลับห่างไกลเหมือนเดิม หรืออาจจะยิ่งไกลกว่าเดิมด้วยซ้ำ ย๊ากกกกกกก
ความจริง ไม่ใช่นิยาย
เป้าหมายที่ตั้งไว้ไม่เป็นอย่างที่หวัง เพราะในขณะที่ผมพัฒนาขึ้น สมาชิกในทีมก็พัฒนาขึ้นเหมือนกัน ระยะห่างที่ผมคิดจะตามให้ทัน มันลดลงน้อยมากๆๆๆ มันทำให้ผมรู้สึกว่าเป้าหมายที่ตั้งไว้มันช่างห่างไกลความเป็นจริง จนทำให้เกิดความเครียด กังวล ไม่สนุกกับงาน เอาแต่โทษตัวเองที่ไม่มีศักยภาพมากพอ มันทำให้ผมรู้สึกแย่กับตัวผมเองแบบสุดๆๆ รู้สึกเบื่ออาหาร ปวดหัวตลอดเวลา เศร้าจนแทบยิ้มไม่ออกในหัวว่างเปล่าไปหมด หมดกำลังใจที่จะทำอะไรต่อ อยู่ดีๆก็มีความคิดแล่นเข้ามาในหัวที่ผ่านมาได้อะไรมาบ้าง
จุดเปลี่ยนของความคิด
เวลาผ่านมาเรียนรู้อะไรมาบ้าง…นึกถึงช่วงแรกๆ ที่เข้ามาทำงาน ทำอะไรแทบไม่ได้ ไม่รู้ว่าเขาทำกันยังไง บางเรื่องที่ทำไม่ได้ แต่ก็พยายามทำแบบงง? เพื่อให้งานเสร็จลุล่วง เเล้วค่อยหาเวลามานั่งทำความเข้าใจ พอนึงถึงมันกลับทำให้ผมเองมีความสุขและเผลอยิ้มออกมา ทำให้รู้เลยว่า เวลา ความพยายาม ความอดทน ที่ผ่านมามันไม่ได้สูญเปล่าอย่างที่คิด ผมได้เรียนรู้อะไรมากมาย มันทำให้ผมรู้ว่าความคิดของผมต่างหากที่มันผิดมาตั้งแต่แรก
ผิดที่มองว่าตัวเองเป็น ‘‘แกะดำ’’
ผิดที่มองว่าสมาชิกในทีมเป็น ‘‘แกะขาว’’
ผิดที่มีจุดเริ่มต้นของการพยายามพัฒนาตัวเอง คือการไปเปรียบเทียบกับคนอื่น
สุดท้ายผิดที่ผมมองว่าสมาชิกในทีมคือคู่แข่ง ไม่ใช่ทีมที่พร้อมช่วยเหลือกันและพยายามพัฒนาไปด้วยกัน…
สำหรับคุณที่เข้ามาอ่านผมแค่อยากจะบอกคุณว่าอย่าเอาแต่มองเป้าหมายที่อยู่ข้างหน้า ลองมองอดีตที่ผ่านมา มีความสุขกับความสำเร็จเล็กๆ น้อยๆ ที่คุณพยายามทำมันจนสำเร็จ เพื่อให้คุณมีกำลังใจที่จะทำมันต่อไป มองดูสมาชิกในทีมหรือเพื่อนร่วมงานคุณ เขาอาจจะไม่ใช่คู่แข่งที่คุณต้องพยายามแข่งขันด้วย แต่เป็นทีมที่จะช่วยเหลือและพัฒนาไปพร้อมกับคุณก็ได้
หากเขียนอะไรไปที่ทำให้ไม่พอใจหรือทำให้ไม่สบายใจ ผมขอขออภัยด้วยนะครับ เพราะนี้คือความรู้สึกของผม นะช่วงเวลานึงของชีวิต ขอบคุณครับ
